پرسش:
اگر فردي (مرد يا زن ) به دليل بيماري جسمي و يا رواني شديد مانند پارانوئيد( بدبيني شديد)، اسكيزوفرني و اعتياد كفايت و شايستگي ازدواج دائم را نداشته باشد:
1.آيا با ازدواج مدت دار به سنت پيامبر عمل كرده است و مشمول اين حديث( النكاح سنتي فمن اعرض عن سنتي ليس مني) است؟
2. اگر فردي كه به خود نمي بيند از پس مشكلات زندگي و اداره زندگي مشترك و تربيت كودك برآيد اگر هنگام ضرورت براي حفظ دين (نه هوس راني )ازدواج مدت دار كند، و ازدواج دائم نكند، كار حرامي انجام داده است؟
پاسخ:
با سلام
1. ازدواج موقت هم همانطور که عرض شد مانند ازدواج دائم نوعی نکاح است بنابراین مشمول حدیث بالا می گردد .
2. ازدواج موقت به خودی خود چه هنگام ضرورت (حفظ دین یا ...) و غیر ضرورت (مثلا برای لذت بردن یا ...) اشکال شرعی ندارد. 1
ازدواج دائم نکردن در فرض سئوال به شرطی که بتواند با ازدواج موقت خود را از حرام حفظ کند ، اشکال شرعی ندارد. 2
1. امام خمینی ، توضیح المسائل م 2 ص 297
2. امام خمینی ، توضیح المسائل م 2319 و استفتائات ج 3 ص 122 س 111.
