پرسش:
با آقايي از اقوامم بعد از چند سال بيوه بودن، ازدواج مدت موقت كردم. او من را دوست دارد و من او را، اما يك اختلاف بين مان به وجود آمده است. ما خودمون عقد را خوانديم و مدت را چهل سال در نظر گرفتيم. من مي گويم عادتا بعد از 40 سال ديگر ما زنده نيستيم و اين عقد دائم به حساب مي آيد ولي شوهرم قبول نمي كند. من مي گويم بايد به من نفقه بدهي ولي او مي گويد عقد موقت نفقه ندارد. ممنون مي شويم ما را از اين مشاجرات نجات دهيد؟
الف - آيا 40 سال دائم حساب نمي شود؟
ب- آيا به من نفقه تعلق مي گيرد؟
ج- اگر مي گيرد آيا عاقد گناهكار نيست كه اختلاف عقد دئم و موقت را براي من توضيح نداده است تا من با دقت شرائطي در عقدم بگذارم؟
د- شوهرم قبل از عقد در صحبت هايش گفته بود من ماهي 150 هزار تومان به تو مي دهم آيا اين جز شرط ضمن عقد حساب مي شود البته الان هم قبول دارد كه چنين چيزي گفته است ولي بعضي مواقع در دادن پول سخت مي گيرد يا كم مي دهد او به من مي گويد تو ناشزه هستي چرا هر وقت تلفن مي كنم كه بيايي نمي آيي منزل ما و عذر تراشي مي كني؟با توجه به اين كه عقد موقت در فرهنگ ما جا نيفتاده و من نمي توانم به مادر يا خواهر و برادرم بي موقع بگويم كه كجا مي روم و بايد شرايط خودم را در نظر بگيرم و بروم آيا حرف او درست است و من ناشزه مي شوم؟ آيا او به اين دليل حق دارد از 150 هزار تومان كم بگذارد يا ندهد؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
عقد شما همان عقد موقت است و تبدیل به دائم نمی شود .
در عقد موقت دادن نفقه واجب نیست .
عاقد گناهی ندارد شما خود باید در مورد شرایط و تفاوت های عقد موقت و دائم سئوال و تحقیق می نمودید .
این سخن شوهرتان پیش از عقد جزء شروط ضمن عقد محسوب نمی شود مگر اینکه عقد مبنی بر آن صورت گرفته باشد یعنی مثلا شما این مبلغ را در ضمن عقد درخواست کرده باشید و ایشان هم قبول نموده باشند .
اگر قرار بر این بوده که تمکین شما به این صورت باشد که او تماس بگیرد و شما به منزل ایشان بروید بر شما واجب است این کار را انجام دهید و اگر اینکار را انجام ندهید ناشزه خواهید بود و او حق دارد از مهریه شما به تناسب کم کند .
اما در صورتی می تواند از مبلغ فوق که عقد بر مبنای آن بسته شده ،کم کند که دادن آن مشروط به تمکین شده باشد در غیر این صورت نمی تواند.
استفتاء از دفتر آیت الله خامنه ای در قم.
