پرسش:
چرا پيامبري در زمان ما فرستاده نشده است؟
پاسخ :
با سلام و عرض ادب و احترام
تجديد نبوت‏ها و آمدن پيامبران مختلف مي‏تواند به دو علت باشد:
1 - تحريف اديان و شرايع آسماني.
2 - عدم رشد و بلوغ فكري انسان‏ها و تغيير شرايط و نيازهاي جديد.
در دوران گذشته كه پيامبران متعدد آمده و بعضاً شريعت تغيير مي‏يافت، يا از اين جهت بود كه شريعت پيامبران
سابق و دين‏شان مورد تحريف واقع مي‏شد و دست بشر در آن رخنه مي‏نمود و موجب تغيير و تبديل دين و شريعت پيامبران مي‏شد، يعني عالمان و دانشمندان دين را به دلخواه خود تفسير و آن را از حقيقت منحرف مي‏كردند. در نتيجه طبعاً انتظاري كه از دين و شريعت پيامبر مي‏رفت، برآورده نمي‏شد. و يا به جهت آن كه انسان‏ها (چون دوران رشد را پشت سر مي‏گذارند) در هر دوره‏اي نياز به تعاليم جديد و شريعت و قوانين تازه (با توجه به شرايط زمان و نيازهاي عصر خود) دارند، مانند بچه‏اي كه دوران كودكي و دبستان را پشت سر گذاشته و وارد مرحله جديدي از فراگيري مي‏شود كه طبعاً بايد با توجه به رشد فكري و نيازهاي او تعاليم و دانش‏هاي جديد به او داده شود امكان نداشت اين تعاليم در دوره قبل به او ياد داده شود.
علت تجديد نبوت‏ها به خاطر اين دو مسئله اساسي بوده است، به همين خاطر بعد از شريعت حضرت موسي(ع)، پس از ساليان و قرن‏هاي بسيار پيامبر جديد (حضرت عيسي(ع)) مبعوث شد، كه آيين جديدي آورد.
حال اگر اين دو عامل براي تجديد نبوت‏ها وجود نداشته باشد، يعني اگر دين و آيين پيامبر مورد تحريف واقع نشود، هم چنين بشر به اندازه‏اي از رشد و بلوغ فكري دست يابد كه بتواند همه تعاليم را دريافت كند و آنها را حفظ نمايد و يا قانوني كلي را دريافت كند كه در سايه آن بتواند به نيازهاي زمان خود پاسخ دهد، ديگر علت‏هاي تجديد نبوت و شريعت وجود نخواهد داشت. با رجوع به قرآن و زمان نزول آن و وضعيت فكري بشر در آن زمان و پس از آن درمي‏يابيم كه:
1 - زمان نزول قرآن يعني چهارده قرن پيش مقارن است با دوره‏اي كه بشر، كودكي خود را پشت سر گذاشته و مي‏توانست آموخته‏هاي علمي و ديني خود را حفظ كند، از اين رو در آخرين كتاب مقدس آسماني يعني قرآن تحريف رخ نداده است. مسلمانان به هنگام نزول هر آيه عموماً آن را در دل‏ها و در نوشته‏ها حفظ مي‏كردند، به گونه‏اي كه امكان هر گونه تغيير، تحريف، حذف و اضافه از بين مي‏رفت، بنابراين ديگر تحريف و نابودي كتاب آسماني رخ نداده و اين علت (كه يكي از علل تجديد نبوت بود) از بين رفت.
2 - در دوره‏هاي پيش ، بشر به علت عدم رشد و بلوغ فكري قادر نبود يك نقشه كلي براي مسير خود دريافت كند. و با راهنمايي آن نقشه راه خويش را ادامه بدهد. لازم بود مرحله به مرحله راهنمايي شود و راهنماياني هميشه او را همراهي كنند، ولي مقارن با دوره رسالت پيامبر اسلام و از آن به بعد، انسان اين بلوغ و رشد را پيدا كرد كه بتواند نقشه كلي زندگي خويش را دريافت كند، از اين رو روش دريافت راهنمايي‏هاي مرحله به مرحله متوقف گشت.
قرآن كتابي است كه روح همه تعليمات موقت و محدود كتب آسماني ديگر را (كه مبارزه با انواع انحراف‏ها و بازگشت به تعادل است) در بردارد، بنابراين با پيدايش آمادگي در بشر، قانون كلي و جامع زندگي در اختيار او قرار گرفت و باز علت تجديد نبوت‏ها و شريعت‏ها از بين رفت.
3 - غالب پيامبران بلكه اكثر قريب به اتفاق آن‏ها پيامبران تبليغي بودند، نه تشريعي. كار پيامبران تبليغي، ترويج و تبليغ و اجرا و تفسير شريعتي بود كه حاكم بر زمان آن‏ها بود.
در عصر خاتميت كه عصر علم است، با پيروي از پيامبر(ص) و ائمه معصومين(ع)، علماي امت قادرند با شناخت اصول كلي اسلام و شرايط زمان و مكان، آن اصول كلي را با مقتضيات زماني و مكاني تطبيق دهند و حكم الهي را استخراج و اجرا نمايند. نام اين عمل "اجتهاد" است. فقها و علماي شايسته امت اسلامي بسياري از وظايفي را كه پيامبران تبليغي و قسمتي از وظايف پيامبران تشريعي را (بدون آن كه خود شريعتي وضع كنند) با عمل اجتهاد و با وظيفه رهبري انسان‏ها انجام مي‏دهند.
از اين رو در عين اين كه نياز به دين همواره باقي است و بلكه هر چه بشر به سوي تمدن پيش رود، نياز به دين، افزايش مي‏يابد، احتياج به تجديد نبوت و آمدن كتاب آسماني و پيامبر جديد براي هميشه برطرف شد و پيامبري پايان يافت.
انسان امروزي با وجود تعاليم پيامبران و آخرين پيام الهي (كه مصون از تحريف و تغيير مي‏باشد) نيز با توجه به پيشرفت عقل و انديشه بشري، اگر خواهان سعادت و رسيدن به خوشبختي جاودانه در دنيا و آخرت باشد، مي‏تواند از آموزه‏هاي ديني ماندگار بهره‏مند شده و نياز به تجديد نبوت و آمدن پيامبر جديد نيست.